ABSTRAKT:

Neuronauka ujmuje aktywność „neuronów lustrzanych” w ludzkim mózgu jako mechanizm, za pomocą którego doświadczamy empatii oraz rozpoznajemy intencje innych poprzez obserwację ich zachowań oraz automatyczne dopasowywanie się do aktywności ich mózgów. Te neuronalne podstawy empatii znajdują wsparcie w badaniach nad dysfunkcjami w systemach neuronów lustrzanych u ludzi z autyzmem oraz w badaniach wykorzystujących fMRI prowadzonych na zdrowych jednostkach, zaprojektowanych w celu oceny intencjonalności, emocji oraz złożonego poznania. Takie badania nad empatią wydają się obecnie być zbieżne z literaturą badawczą i historyczną dotyczącą indukcji hipnotycznej, rapportu oraz wielu klasycznych zjawisk związanych z sugestią. Zaproponowano wstępny zarys sposobu, w jaki neurony lustrzane mogą funkcjonować jako strefa raportu pośrednicząca pomiędzy obserwującą świadomością, cyklem ekspresji genu/syntezy białek oraz plastycznością mózgu w hipnozie terapeutycznej, a także w psychosomatycznej medycynie. Plastyczność mózgu została zgeneralizowana w ramach teorii, badań i praktyki utylizowania neuronów lustrzanych jako rama wyjaśniająca w rozwoju i trenowaniu nowych zestawów umiejętności służących do wspierania zależnego od aktywności podejścia do kreatywnego rozwiązywania problemów, leczenia z wykorzystaniem relacji ciało–umysł oraz rehabilitacji z wykorzystaniem hipnozy terapeutycznej.

Pobierz: