ABSTRAKT:

Przedstawiamy nasze oczekiwania odnośnie nowej bioinformatyki i neuronauki hipnozy terapeutycznej, psychoterapii i rehabilitacji w oparciu o Projekt Ludzkiego Genomu (org. Human Genome Project). Podobnie jak w ramach Projektu Ludzkiego Genomu, na przestrzeni ostatniej dekady, przy pomocy nowej technologii sekwencjonowania DNA zidentyfikowano psychobiologiczne fundamenty współczesnej medycyny, proponujemy rozszerzenie tej bioinformacyjnej bazy wiedzy, uwzględniając technologie mikromacierzy DNA/białkowych oraz obrazowania mózgu. Wdrożymy ten program wraz z Międzynarodowym Projektem Psychospołecznej i Kulturowej Bioinformatyki, aby zgłębić kliniczne podstawy hipnozy terapeutycznej, psychoterapii i rehabilitacji na wszystkich poziomach od molekularno-genomowego po psychologiczny, kulturowy, społeczny i duchowy.

Pobierz:

Abstrakt

Sztuka leczenia przeżywa obecnie rozkwit nowych odkryć z dziedziny neuronauki i genomiki funkcjonalnej, co ma znaczące konsekwencje dla rozumienia ludzkiej natury na najgłębszych poziomach. Niniejsza praca nakreśla cztery podstawowe zasady dla naszej nowej neuronaukowej szkoły hipnozy terapeutycznej, psychoterapii i rehabilitacji, pomocy w edukacji nowego pokolenia studentów i profesjonalistów w celu integracji tych odkryć z tradycyjną sztuką leczenia. Zakładamy, że wiele zjawisk związanych z sugestią terapeutyczną, psychoterapią i rehabilitacją stanowi fenotypową, czy też obserwowalną, poznawczo-behawioralną manifestację zależnych od aktywacji ekspresji genu, plastyczności mózgu oraz leczenia opartego o relację ciało-umysł w konstrukcji i rekonstrukcji świadomości, pamięci, uczenia się i zachowania. Ogólny model twórczego procesu ekspresji genu i plastyczności mózgu został wykorzystany do zilustrowania nowej neuronauki sugestii terapeutycznej w zależnej od aktywacji hipnozie, psychoterapii i rehabilitacji.

Perspektywa i definicja

Głęboką psychobiologię psychoterapii można zdefiniować jako zgłębianie doświadczenia relacji ciało-umysł, komunikacji i leczenia, na wszystkich poziomach, od kulturowego i psychospołecznego do komórkowo-genetyczno-molekularnego i kwantowego. Jest to wysoce zintegrowane podejście, które znacząco poszerza tradycyjne obszary psychologii fenomenologicznej, analitycznej i poznawczo-behawioralnej, włączając nowe, ciągle aktualizowane w ramach badań z zakresu biologii, fizyki i matematyki, odkrycia do zagadnień twórczości, świadomości i kondycji człowieka. Stara się ona przełamać kartezjański dualizm pomiędzy umysłem a ciałem, poprzez zgłębianie następujących pytań: Jak możliwe jest, że myśli, emocje, wyobrażenia i doświadczenia osobiste wpływają na zdrowie fizyczne i vice versa? Wiemy przykładowo, że nasze geny podlegają ekspresji w zachowaniu, ale do jakiego stopnia możemy prowadzić „dialog psychobiologiczny” z naszymi genami, aby modulować to, jak informacja przenoszona przez nie jest wyrażana w procesach samostwarzania oraz fizycznego zdrowienia? Jak inicjujemy naszą codzienną pracę polegającą na syntezowaniu organicznej struktury naszego mózgu, w celu optymalizacji relacji z samymi sobą oraz z sąsiadami w harmonii z ewolucyjnymi procesami informacyjnymi świadomości i kosmosu?

Abstrakt:

Badania z zakresu neuronauki i bioinformatyki nad zależną od aktywacji ekspresją genów i plastycznością mózgu w procesach pamięciowych i uczenia się zostały użyte w celu ponownej konceptualizacji fundamentalnego dla hipnozy terapeutycznej pytania: „Czym jest sugestia?” Poznawczo-behawioralna perspektywa Johna Kihlstroma na utajoną (nieświadomą) oraz jawną (świadomą) pamięć oraz nagrodzone Nagrodą Nobla neurobiologiczne badania Erica Kandela zostały włączone w trzydziestoletnią aktualizację „neuropsychofizjologii” hipnozy terapeutycznej Miltona H. Ericksona. Niejawne heurystyki przetwarzania są propozycją uogólnionej perspektywy ujmującej Ericksonowski koncept sugestii niedyrektywno-permisywnych w hipnozie terapeutycznej i psychoterapii. Ten punkt widzenia został zilustrowany poprzez wykorzystanie niejawnych heurystyk przetwarzania w celu uruchomienia czterostopniowego procesu twórczego w ramach konwersji pamięci niejawnej w jawną, u pacjenta z uszkodzeniem mózgu.