ABSTRAKT:

Spontaniczna dynamika przewracania oczami towarzysząca doświadczeniom hipnozy, medytacji i jogi jest czasami zauważana, ale mało zbadana w literaturze naukowej. Przedstawiamy pojedyncze studium przypadku ukazujące spontaniczne przewracanie oczami u osoby z rozległym doświadczeniem w medytacji, która chciała sprawdzić, co hipnoza mogłaby dodać do jej życiowego dążenia do kreatywnych stanów leczenia i dobrostanu. Zgłębiamy, w jaki sposób nanieść 4-stopniowy proces twórczy na spontaniczne przewracanie oczami oraz falową naturę świadomości związaną ze zmianami w zachowaniu powiek podczas hipnozy. Ilustrujemy teorię, praktykę i ograniczenia podejścia poznawczo-behawioralnego w wykorzystywaniu niejawnych heurystyk przetwarzania (IMP) w trakcie podstawowego cyklu spoczynku i aktywności w ramach sześciu sesji hipnozy. Rekomendujemy dalsze badania interdyscyplinarne nad ekspresją genu i plastycznością mózgu, mające na celu identyfikację molekularno-genomowych sygnatur kreatywnych stanów świadomości podczas głębokiej psychobiologicznej dynamiki hipnozy, psychoterapii i medytacji.

Bogata historia kulturowa przewracania oczu i związana z tym aktywność powiek podczas kreatywnych stanów świadomości została dobrze udokumentowana w anegdotycznej literaturze na temat jogi, medytacji i praktyk duchowych (Avalon, 1924), jak również w literaturze naukowej dotyczącej hipnozy klinicznej i eksperymentalnej (Spiegel, 1972/2010; Spiegel, 1974; Spiegel i Spiegel, 1978; Frischholz, 2010; Weitzenhoffer, 1971). Ryciny 1, 2 oraz 3a i 3b przedstawiają tę kulturową historię przewracania oczu zakończoną naszymi obecnymi wysiłkami zmierzającymi do zintegrowania takich zachowań z 4-stopniowym procesem twórczym oraz głęboką chronobiologią hipnozy klinicznej i eksperymentalnej na rycinie 4 (Rossi, 1986/1993; 2002, 2004, 2007).

Pobierz: